دلنوشته‌های یک طلبه

حضرت محمد صلی الله علیه و آله:

(رمضان) ماهی است که ابتدایش رحمت است و میانه اش مغفرت و پایانش اجابت(دعا) و آزادى از آتش جهنم.

الکافی، جلد4، صفحه67

دریافت
مدت زمان: 14 ثانیه 

ما هیچ چاره‌ای نداریم، مگر آن‌ که در راه خدا بجنگیم؛ فی‌ سبیل‌ الله! نه به خاطر پول، نه ثروت، نه زن و بچه، نه شهوت، نه هوای نفس، نه قدرت، نه جاه، نه مقام، نه ریاست. هیچی!

شهید محمدابراهیم همت

پ.ن: ای کاش ما هم مثل شهدا تو کارهامون کمی اخلاص داشتهباشیم و به خاطر خدا فعالیت ها و برنامه هامون رو انجام میدادیم. «وَ ادْعُوهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ؛ بخوانید خدا را از سر اخلاص و در هر عبادت رو به سوی او آرید». (سوره اعراف، آیه 29) برای خدا کار کردن واقعا خیلی سخته، جون کندن زیاد میخواد، باور عمیق و تمرین بسیار میخواد؛ ولی در عین حال رسیدن به مراتب بالای اخلاص امکان پذیره چرا که بزرگان زیادی این راه رو رفتند و شیرینی اخلاص رو هم چشیدند. مقام معظم رهبری درباره اخلاص حضرت امام خمینی(ره) میفرمایند: "به اعتقاد من، مهمترین و تعیین‌کننده‌ترین راز موفقیت او، همان اخلاص و توجه و اتصال به خدا بود. ایشان توانست معنای «ایّاک نستعین» را در عمل خود مجسم کند و به منبع لایزال قدرت الهی متصل شود. وقتی یک انسان کوچک و ضعیف و ظرف محدودی، خودش را به اقیانوس بیپایانی وصل میکند، دیگر هیچ عاملی وجود ندارد که بتواند بر او فایق آید. اگر هر انسانی همین کار را بکند، همان‌گونه خواهد شد. البته انسانها به آسانی نمیتوانند این کار را بکنند؛ ولی ایشان توانست و کرد. ما باید به قدر وسع خودمان تلاش کنیم. بزرگان در قله‌ها ایستادند، ما نیز از دامنه‌ها حرکت کنیم و به آن سمت پیش برویم؛ هرچند به آن قله‌ها هم دست پیدا نکنیم؛ ولی به‌هرحال حرکت و رفتن، فریضه و وظیفه‌ی همه‌ی ماست." (۱۳۶۸/۰۳/۲۱)

درسته که سخته ولی ما هم میتونیم، فقط کافیه پا رو نفسمون بذاریم و این منیت ها و شخصیت های کاذبی که از نفس خودمون برای خودمون درست کردیم بشکنیم و روح توحید رو تو وجودمون زنده کنیم. از خداوند متعال بخواهیم توفیق اخلاص و توحیدی شدن در مسیر سعادت و کمال رو به همه ما عنایت بکند ان شاءالله.

مراسم عمامه گذاری - جشن غدیر (1397/06/07)

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ: عَمَّمَ رَسُولُ اللَّهِ(صلوات الله علیه) عَلِیّاً(علیه السلام) بِیَدِهِ فَسَدَلَهَا مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ قَصَّرَهَا مِنْ خَلْفِهِ قَدْرَ أَرْبَعِ أَصَابِعَ ثُمَّ قَالَ أَدْبِرْ فَأَدْبَرَ ثُمَّ قَالَ أَقْبِلْ فَأَقْبَلَ ثُمَّ قَالَ هَکَذَا تِیجَانُ الْمَلَائِکَةِ.

«رسول خدا صلی الله علیه و آله با دست خود عمامه بر سر علی بن ابیطالب بست، و برای آن عمامه، دو دنباله، یکی را از پشت، و دیگری را از پیش رو قرار داد، و سپس فرمود: پشت کن! علی پشت کرد. و پس از آن فرمود: رو کن! علی رو کرد. 

پ.ن:

شب عید غدیر خداوند توفیق داد و ملبس شدیم به لباس ت، و من تو اون مراسم حس عجیبی داشتم. انگار تازه متولد شده بودم و به یک زندگی جدیدی وارد شدم! ان شاءالله خداوند عنایت کنه و بتونم مراقب خوبی از هر نظر برای این لباس باشم و امیدوارم این لباس بهانه ای باشه برای اینکه تقوا، معرفت، علم، شوق و ارداه به خدمت، اخلاص و به معنای واقعی کلمه "سربازی واقعی حضرت ولیعصر(عج)" تو وجودم روز به روز بیشتر و بیشتر بشه. ان شاءالله.

شما هم برام دعا بفرمایید.

یاعلی(ع)

امام علی(علیه السلام) در مورد همسرشان حضرت زهرا(سلام الله علیها) چنین می گفتند:

«. هرگاه به او نگاه می‌کردم غم و اندوه هایم برطرف می‌شد.» (بحارالانوار، ج 43، ص 134)

همچنین در روایتی دیگر هست که پیامبر اکرم(صلوات الله علیه) از علی(علیه السلام) سؤال کردند: «همسرت را چگونه یافتی؟ علی(علیه السلام) در پاسخ گفت: «نِعْمَ الْعَوْنُ عَلی طاعَةِ اللّهِ» بهترین یار و یاور برای اطاعت و بندگی خدا است.» (بحارالانوار، ج 43، ص 117)

پ.ن:

اول ذی الحجه سالروز پیوند آسمانی امیرالمؤمنین علی(علیه اسلام) و صدیقه طاهره(سلام الله علیها) مبارک باد. 

 قالَ الإمام أبوجعفر محمّد التقی الجواد(علیه السلام):

الْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلی ثَلاثِ خِصال: تَوْفیق مِنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.

حضرت امام محمد جواد (علیه السلام) فرمود: مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است:

توفیق از طرف خداوند متعال، واعظی از درون خود، قبول و پذیرش نصیحت کسی که او را نصیحت نماید. (بحارالأنوار: ج 72، ص 65، ح 3 - مستدرک الوسائل: ج 8، ص 329، ح 9576)

پ.ن: ان شاءالله با عمل به احادیث ائمه اطهار(علیهم السلام) جزء شیعیان واقعی آن بزرگان به حساب بیاییم.

سالروز شهادت حضرت امام جواد(علیه السلام) تسلیت باد.

بالاخره دعایش مستجاب شد و به جمع یاران شهیدش پیوست.

سردار دلها شهادتت مبارک

دلنوشت:

خدایا چه میشود عنایتی هم به ما کنی؛ لیاقت شهید شدن را که نداریم، لااقل شوق شهادت را به حق صدیقه کبرا(سلام الله علیها) در قلب ما ایجاد کنی و زندگی شهیدانه را به ما بیاموزی تا همچون سردار سلیمانی ها عارفانه و عاشقانه برای رسیدن به لقای تو زندگی کنیم.

امام موسی کاظم علیه‌السلام می‌فرمایند: رَجَبٌ شَهرٌ عَظِیمٌ یُضاعِفُ اللهُ فیهِ الحَسَناتِ ویَمْحُو فیهِ السَّیِّئاتِ؛ رجب ماه بزرگی است و خداوند پاداش نیکی‌ها را در آن دو چندان می‌دهد و گناهان را از بین می‌برد. [من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 92]

دلنوشت:
نمیدونم این ماه عزیز چه خاصیتی داره که آدم رو به یک آرامش و معنویت خاصی دعوت میکنه، انگار خدا این ماه رو به عنوان یه راه میان‌بر قرار داده برای امثال من که ازش استفاده کنیم برای نیکی کردن، بخشیده شدن و رشد کردن. خدا دنبال کوچکترین بهانه است برای بخشیدن و امید دادن به ما؛ خدا میخواد یه پاک‌کن برداره و همه خطاهای بندگانش رو پاک کنه، به شرطی که ما بخوایم.! 
ای کاش بتونیم از این بهونه خدا و از این ماه عزیز الهی برای بخشیده شدن، برای ترک گناه و برای زندگی بهتر، خوب استفاده کنیم و پله‌ای باشه برای پیشرفت معنویمون ان‌شاءالله.

یک خاطره کوتاه از شهید ابراهیم همت:

روز ســـوم عملیات بود.
حاجی هم می ‌رفت خط و بر می‌گشت.
آن روز، نماز ظهر را به او اقتدا کردیم.
سر نماز عصر،‌ یک حاج آقای آمد. به اصرار حاج همت، نماز عصــر را ایشان خواند.
مسئله‌‌ی دوم حاج آقا تمام نشده،‌ حاج همت غـــش کرد و افتاد زمین.
ضعف کرده بود و نمی‌توانست روی پــا بایستد.
سرم به دستش بود و مجبوری، گوشه‌ی ســــنگر نشسته بود.
با دست دیگر بی‌سیم را گرفته بود و با بچـــه‌‌ها صحبت می‌کرد؛‌
خبر می گرفت و راهنـــمائی می ‌کرد.
این‌جا هم دست از کـــار برنداشت.!!!

دلنوشت:
ببینید شهدا کجان ماها کجاییم.؟!
افرادی مثل حاج همت کم نیستند، حاج قاسم هم اینطوری بودند چقدر خالصانه و با همت قوی کارها رو پیش می‌بردند بدون کوچکترین توقع و انتظاری. با این که فرمانده بودند و تمام وقت کل وجودشون رو وقف دین و خدا کرده بودند، حتی کوچکترین امتیازی برای خودشون قائل نبودند! عجیبه یک فرمانده با اون همه فعالیت و تلاش به سختی امرار معاش می‌کردند، حق مأموریت برای خودشون نمی‌گرفتند و در بعضی از خرج های زندگی شون میموندند!
اینها هم برای ما و هم برای مسئولین و کسانی که خادم این مردم هستند، درس و عبرت بزرگی می‌تونه باشه. مثل همت بودن یک همت قوی میخواد و یک بسم الله.

حاج قاسم باشیم. حاج همت باشیم.
 

بنده همیشه باید خودش رو در پیشگاه خداوند مقصر بدونه و این نکته رو آویزه گوشش بکنه که هر چه قدر هم خدا رو عبادت و اطاعت بکنه، بازهم از این جهت کوتاهی می‌کنه و نمیتونه تمام و کمال بندگی خدا رو بجا بیاره.

در روایت داریم:

عنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَی(علیه السلام) قَالَ لِبَعْضِ وُلْدِهِ یَا بُنَیَّ عَلَیْکَ بِالْجِدِّ لَا تُخْرِجَنَّ نـَفـْسـَکَ مـِنَ حـَدِّ التَّقـْصـِیرِ فِی عِبَادَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ طَاعَتِهِ فَإِنَّ اللَّهَ لَا یُعْبَدُ حَقَّ عِبَادَتِهِ.[الکافی، جلد ۲ صفحه ۷۲]
امام کاظم(علیه السلام) به یکی از فرزندانش فرمود: پسر جانم؛ همواره کوشش کن، مبادا خودت را در عبادت و طاعت خدای(عز و جل) بی تقصیر دانی، زیرا خدا چنان که شایسته است، پرستش نشود.

لذا برای اینکه حق عبادت خدا رو بجا بیاریم باید توجهمون رو همیشه به این سمت ببریم که تو عبادت و اطاعت خدا کم میذاریم و همیشه خودمون رو مقصر بدونیم. به عبادت ها و اطاعت های شکسته بسته خودمون افتخار نکنیم و این طوری فکر نکنیم که بابا ما هم الحمد لله داریم بندگی خدا رو میکنیم و از این جهت خدا رو شکر کم نمیذاریم! اتفاقا هر چه خدا رو تو اعمال و رفتار و کردارمون اطاعت کنیم باز باید توجه داشته باشیم که تو بندگی خدا کم میذاریم. و رشد معنوی ما هم درست تو همین اعتراف به تقصیر هست!

در روایت دیگر از امام باقر (علیه‌السلام) داریم:

عنْ جَابِرٍ قَالَ لِی أَبُو جَعْفَرٍ(علیه السلام) یَا جَابِرُ لَا أَخْرَجَکَ اللَّهُ مِنَ النَّقْصِ وَ [لَا] التَّقْصِیرِ.[الکافی، جلد ۲ صفحه ۷۲]
جابر گوید: امام باقر(علیه السلام) به من فرمود: ای جابر! خدا تو را از کاستی و تقصیر بیرون نبرد.

در شرح این روایت که تو کتاب شریف اصول کافی اومده یکی از علماء کوفه میفرمایند: «یعنی خدا توفیقت دهد که همیشه عبادتت را ناقص و خود را مقصر دانی.»

خدا توفیق به همه ما عنایت بکنه که این صفت خوب رو تو وجودمون تثبیت کنیم و به فرمایشات ائمه اطهار علیهم السلام با جان و دل عمل بکنیم.